۱۱/۲۸/۱۳۸۹

What goes around, Comes around

  این‌که شما حرفه‌ای چیزی باشید میتونه شما رو برای اطرافیان، به موجود اعصاب‌خورد‌کنی تبدیل کنه!‏
مثلا چای داغی که بنا به گفته‌ی شما دکترعزیز، میتونه موجب سرطان نای و این جور چیزای من بشه، می‌تونه همون قدر کشنده باشه که خونه‌ی 5 طبقه‌ی شما که به صورت ماست-مال بر وی پِیِ 3 طبقه ساخته شده‏!‏
اما فعلا که ما هر دو زنده‌ایم!‏
و در یکی از این روزا من احتمالا به دلیل تصادف با ماشینی که بی‌هوا از یه فرعی به اصلی پیچیده و من به دلیل هدفون تو گوشم صداشو نشنیدم و شما به دلیل پاره شدن کابل آسانسور، خواهیم مرد‏!!‏

پس بهتره حرفه‌ی خودمونو وارد بحث روزمره نکنیم و به جاش درباره‌ی چیزهای مفرح‌تری مثل تاثیر فردی مرکوری بر موسیقی دهه‌ی هشتاد حرف بزنیم...!‏



نظرات:
یا تأثیر ماریجوانا بر لذت بردن از موسیقی دهه نود...!
 
اتفاقا این قسمت کار خودش بیشتر مشکل می سازد! وقتی هر کس در مورد چیزی که می داند صحبت می کند و مطمئن است حداقل بقیه به همان اندازه از آن سر در نمی آورند، در مجموع چندان اشکالی ندارد! اما وقتی همه باور می کنند که بزرگترین منتقد سینما و موسیقی هستند و درباره یک موضوع مشترک می خواهند صحبت کنند، اینجاست که من ترجیح می دهم هدفن برود در حلقت و اگزوز همان ماشین فرو برود در ماتحتم و کابل آسانسور بپیچد دور گلویم، اما از چنین گفتگوی فرار کنم. (پ.ن: خوشحال شدم لینکم رو اینجا دیدم. ممنون)
 
موسیقی دهه ی هشتاد یکی از سخیف ترین نوع موسیقی هاست به عقیده ی من! و اگه امثال فردی مرکوری نبودن که اصلن نمی شد اسمش رو موسیقی گذاشت البته اون هم به این دلیل که از دهه ی هفتاد اومدن به این سمت!
 
به هر حال "انا للله و انا الیه راجعون" !
حالا در مورد هرچیزی می خوای بحث کنی, بحث کن و هر کاره ای که هستی, باش!
 
من قبلا بارها می گفتم که مثلا دونه ی سیگاری که میگین یه دقیقه کم میکنه بابا تو این بلبشو که معلوم نیست فردا زیر هواپیما بریم یا نه بزار اون دو سال کمتر
بعد دیدم که سیگار لعنتی خیلی مضرره واقعا!بحث اون دو سال نیس ،گور بابای دو سال!
حالا چایی شاید بحث س.واگانه ای بخواد :دی
 

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]





<< صفحهٔ اصلی

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

اشتراک در پست‌ها [Atom]