۳/۰۲/۱۳۸۸
جَو
من با طرح دست بند سبز مشکلی ندارم. به این که پهن ترین دست بند مال هم کلاسی ایه که سر کلاس اندیشه گفت:"آلبر کامو یک نهیلیسم ه " هم اعتراضی ندارم.
حرف من اینه که اگر قرار ه20 میلیون رای قطعی مال طرف مقابل باشه احمقانه است که رای این ور 8-7 رو دو نفر پخش بشه.
این که گفته می شه طرفداری از موسوی خیلی بیشتره رو هم قبول ندارم؛نه طرفداران شیخ و نه طرفداران رئیس جمهور فعلی آدمای دستبند به دستی نیستن که بشه سرشماریشون کرد؛22 خرداد در آرامش و سکوت برگه ی رای رو تو صندوق می اندازن و شناسنامشون که هیج جای خالی که نشان از تحریم هیچ انتخاباتی نداره یه مهر دیگه میخوره.
کسانی که از نتیجه ی 4 سال پیش ناراضین به یاد بیارن که اگر همون موقع کم تر آرمانی و بیشتر عملی فکر کرده بودن نتیجه بهتری می گرفتن.
فکر می کنم باید تمام تلاش جهت یک دست بودن آرای اصلاحات باشه.تا 22خرداد صبر خواهم کرد و به کسی رای خواهم داد که امیدوار باشم تعداد آرای متمرکز اصلاحات رو به عدد قابل قبول تری می رسونه.
آرمانی ندارم که به خاطرش از "شخص " حمایت کنم.
بخوانید:
+پوتشکا/انتخابات و چیزهای دیگر
۲/۱۲/۱۳۸۸
Interlude
من نخوام دانستنی های ازدواج یا افسانه ی جومونگ ۵ تبلیغ کنم باید چی کار کنم؟
اشتراک در پستها [Atom]