فرانک آن-لاین

مجبور بود...لو ش نداد,فقط ازش دفاع نکرد ؛سکوت کرد...اجازه داد هرچی میخوان در موردش بگن ...ازش خواستن علیه ش شهادت بده ولی نداد ؛فقط کافی بود این کارو بکنه ,اون وقت آینده ی شغلیش  حداقل  تا وقتی اونا سر کار بودن تضمین می شد ...,می تونست این کا رو بکنه ...کافی بود یه بله بگه... ولی این کا رو نکرد...چه طور می تونست ازش دفاع کنه ؟-اون وقت خودشم گیر می افتاد ,اون وقت که دیگه "هیچ"کمکی از دستش بر نمیومد ...مگه دو تا آدم ِ گیر افتاده چی کار می تونن واسه هم بکنن؟چاره ای نداشت جز این که چیزی نگه...                                           

تازه از کجا معلوم واقعا حق با اونا نبوده باشه ؟-هر کسی در شرایط خاص ممکن بود این کار رو بکنه

.

.

.

مرد تمام بقیه ی زندگی با این "فکر" در گیر بود...با این که به دوستش خیانت کرده یا نه ...با این که نا مردی کرده یا نه ...با این که می تونست کار دیگه ای بکنه یا نه...مرد کتابای مهم زیادی در مورد شخصیت انسان ,شرایط و تاثیر اون بر تصمیم گیری های انسان نوشت...در مورد "سبکی و سنگینی"...در مورد آدمی که گیر افتاده...در مورد این که"اگر متهم گردی و طعمه دیگران شوی برخی  محتاطانه وانمود میکنند که هیچ نمیدانند، هیچ نمیشنوند، به طوری که تو خواهی توانست به دیدن آنها و سخن گفتن با آنها ادامه دهی. این گروه دوم که رازدار و آداب دانند، دوستان تو هستند، دوستان به معنی مدرن کلمه."

ولی شبی نبود که به این فکر نکنه که کارش درست بوده یه نه ...کاش دوستش می فهمید که اون موقع کاری از دستش بر نمیومد ...که اون موقع نمیتونست فکر کنه...کاش دوستش بعدا می فهمید که هیچ کاری از دست یه آدمه گیر افتاده بر نمیاد...کاش دنیا می فهمید ...کاش همه می دونستن و بهش حق می دادن ...شاید اون وقت دست از نوشتن ور می داشت ...شاید اون وقت بر می گشت و پیانوش رو میزد...

 

توضیح:هر گونه شباهت به فردی حقیقی کاملا تصادفی بوده و تمام نوشته ی بالا حاصل تخیل نویسنده می باشد!